Blog estilltravel

Mutyzm psychogenny

stk32518aogMutyzm psychogenny, który jest również określany jako mutyzm wybiórczy, jest mutyzmem bez żadnej widocznej przyczyny fizycznej.

Co to jest mutyzm psychogenny?



Mutyzm może być spowodowany wieloma stanami, w tym głuchotą, opóźnieniem mowy i niepełnosprawnością rozwojową. Ale mutyzm psychogenny pojawia się, gdy ktoś - zwykle dziecko - zdolne do mówienia przestaje mówić. Dziecko, które spotyka nieznajomego i nie odpowiada na pytania, przejawia moment psychogennego mutyzmu. Jednak, gdy mutyzm trwa dłużej niż krótkie okresy, może zahamować komunikację i może wymagać leczenia. W większości przypadków mutyzm występuje tylko w określonych kontekstach, takich jak szkoła lub duże grupy. Rzadko występuje mutyzm we wszystkich kontekstach.

Chociaż może się wydawać, że osoba z mutyzmem psychogennym po prostu odmawia mówienia, w rzeczywistości czuje się fizycznie niezdolna do mówienia, a zmuszanie tej osoby do mówienia jest mało prawdopodobne. Niektóre z przyczyn mutyzmu psychogennego mogą być ogólne niepokój lub w przeszłości uraz . Na przykład dziecko, które uczy się mówić, może przestać mówić, jeśli jest molestowane lub zastraszane.



Leczenie mutyzmu psychogennego

Leczenie zwykle koncentruje się na odkrywaniu i zwalczaniu podstawowej przyczyny mutyzmu. Leczenie terapeutów a lekarze powinni wykluczyć inne przyczyny, takie jak ból gardła, urazy, problemy ze słuchem lub opóźnienia rozwojowe. Psychoterapia w celu rozwiązania podstawowych warunków lub stresory jest często pomocna. W niektórych przypadkach leki przeciwlękowe przepisane przez psychiatrę lub lekarza są stosowane jako część leczenia mutyzmu psychogennego.



Rodzice dzieci z mutyzmem psychogennym mogą być zmuszeni do wprowadzenia zmian w stylu życia, takich jak przeniesienie dziecka do innej szkoły lub wymyślenie alternatywnych sposobów komunikacji z dzieckiem. Naciskanie na kogoś z mutyzmem psychogennym, aby mówił przy użyciu kary i innych taktyk przymusu, może zwiększyć niepokój i spowodować, że mutyzm będzie trwał dłużej. Terapia rodzinna może pomóc rodzicom i dzieciom radzić sobie z mutyzmem psychogennym i postępować naprzód.

Bibliografia:

  1. A.D.A.M. Redakcja. (11 lutego 2012). Mutyzm wybiórczy. Mutyzm wybiórczy. Pobrane z http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmedhealth/PMH0002513/
  2. Mutyzm wybiórczy. (b.d.) American Speech-Language-Hearing Association. Pobrane z http://www.asha.org/public/speech/disorders/selectivemutism.htm

  • Yvette S.

    28 marca 2019 o godzinie 17:00

    Cześć, właśnie zastanawiam się, czy mutyzm pojawia się po urazie, czy byłby to obszar mózgu Broki, który zostałby dotknięty ??? Dziękuję Ci bardzo. Yvette

  • Susan S.

    9 września 2019 o godzinie 2:31



    Jak długo po urazie dziecko będzie gotowe, aby znowu zacząć mówić

  • Ruth G.

    8 października 2019 o godzinie 3:42

    Dziecko może nie zacząć mówić przez długi czas lub przejawiać innych objawów traumy, jeśli trauma, która spowodowała bunt, nie zostanie wyjaśniona, a zapewnienie dziecku bezpiecznego miejsca do rozmowy w swoim czasie o tym, co się stało, umożliwi mu wyleczenie, również stałe, godne zaufania środowisko zapewni pełne przywrócenie. Dotyczy to oczywiście każdego, kto doznał traumy

  • Lwica

    6 listopada 2019 o godz. 5:37

    Moja córka ma mutyzm wybiórczy i staram się ją uczyć w domu (to jest jej życzenie), ale nie chce o tym mówić. Jak mamy zdiagnozować SM?

  • Arely

    27 kwietnia 2020 o 17:02



    Chciałem wiedzieć, czy można się rozwinąć po tak traumatycznym zdarzeniu, podobnym do strzelaniny i PTSD. Jak długo to potrwa i jaki będzie proces, w którym będą znowu powoli rozmawiać, jeśli może to potrwać lata.

  • Kashfia

    7 czerwca 2020 o 18:05

    Czy ludzie milczą z powodu obecnego szoku? Jeśli odpowiedź brzmi tak, czy jest to tymczasowe czy trwałe?

  • Pielęgniarka

    31 sierpnia 2020 o godzinie 2:38

    Miałem traumę po ciąży mojej matki i przez całe dzieciństwo. Moja mama bała się o swoje życie, ponieważ mój tata był poważnie chory psychicznie. Poszedł do szpitala psychiatrycznego, gdy miałem 2 lata i 2 miesiące, i zacząłem dobrze mówić do trzeciego roku. W tym czasie zacząłem mówić pełnymi zdaniami, ale sepleniłem. W końcu w wieku 55 lat zdiagnozowano u mnie złożone PTSD od dzieciństwa.
    Tak więc naprawdę zależy to od poczucia bezpieczeństwa w środowisku, czy i kiedy ma miejsce mówienie.
    Nie dzieje się to z „wyboru”, ale wtedy, gdy układ nerwowy uspokaja się na tyle, aby umożliwić mówienie.